کد مطلب:148543 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
نمونه ی دیگر از موضع گیری امام حسین با مروان
روزی مروان به امام حسین علیه السلام گفت: «اگر افتخار به وجود فاطمه علیهاالسلام نبود، شما به چه چیز بر ما افتخار می كردید؟»
امام حسین علیه السلام در پاسخ به گستاخی او، گلوی مروان را گرفت و دستارش را به گردنش پیچید، به طوری كه مروان بیهوش به زمین افتاد.
آنگاه حسین علیه السلام نزد جماعتی از قریش رفت و فرمود: «شما را سوگند به خدا اگر راست گفتم مرا تصدیق كنید، آیا در روی زمین دو دوستی محبوبتر در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله از من و برادرم حسن علیه السلام می شناسید، و یا بر روی زمین پسر دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله غیر از من و برادرم هست؟»
مردم گفتند: نه
فرمود: «من در زمین كسی را ملعونتر از مروان و پدرش تبعید شده ی رسول خدا صلی الله علیه و آله نمی دانم.»
سپس به مروان فرمود: «سوگند به خدا بین جابرسا و جابلقا (كه یكی در مشرق و دیگری در مغرب است) دو مرد هستند كه خود را مسلمان می نامند، ولی دشمن ترین مردم به خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله و خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله هستند و آن تو و پدرت هستی، نشانه ی (صدق) گفتارم این است كه وقتی خشمگین می شوی، عبایت به زمین می افتد.»
روایت كننده می گوید: سوگند به خدا مروان در آن مجلس برنخاست مگر اینكه خشمگین شد و عبایش بر زمین افتاد. [1] .
امام حسین علیه السلام در پاسخ به گستاخی او، گلوی مروان را گرفت و دستارش را به گردنش پیچید، به طوری كه مروان بیهوش به زمین افتاد.
آنگاه حسین علیه السلام نزد جماعتی از قریش رفت و فرمود: «شما را سوگند به خدا اگر راست گفتم مرا تصدیق كنید، آیا در روی زمین دو دوستی محبوبتر در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله از من و برادرم حسن علیه السلام می شناسید، و یا بر روی زمین پسر دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله غیر از من و برادرم هست؟»
مردم گفتند: نه
فرمود: «من در زمین كسی را ملعونتر از مروان و پدرش تبعید شده ی رسول خدا صلی الله علیه و آله نمی دانم.»
سپس به مروان فرمود: «سوگند به خدا بین جابرسا و جابلقا (كه یكی در مشرق و دیگری در مغرب است) دو مرد هستند كه خود را مسلمان می نامند، ولی دشمن ترین مردم به خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله و خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله هستند و آن تو و پدرت هستی، نشانه ی (صدق) گفتارم این است كه وقتی خشمگین می شوی، عبایت به زمین می افتد.»
روایت كننده می گوید: سوگند به خدا مروان در آن مجلس برنخاست مگر اینكه خشمگین شد و عبایش بر زمین افتاد. [1] .
[1] بحار، ج 44، ص 206- مناقب آل ابيطالب، ج 4، ص 67- احتجاج طبرسي، ج 2، ص 23.